ساختار ناهماهنگ و بی‌نقشه؛ مانع اصلی توسعه انرژی تجدیدپذیر در ایران
یک پژوهشگر حوزه انرژی با انتقاد از وضعیت نهاد متولی توسعه تجدیدپذیرها در ایران، ضعف ساختاری، نبود هماهنگی نهادی و فقدان نقشه راه را از موانع اصلی توسعه انرژی‌های پاک در کشور دانست. وی با اشاره به بحران برق و فرصت‌های فراوان خورشیدی، خواستار اصلاحات بنیادین در ساختار حکمرانی انرژی شد.
به گزارش چشم‌انداز انرژی، ساسان صفریان، دکترای مدیریت و آینده‌پژوهی انرژی در گفتگو با ایسنا، با اشاره به وضعیت بحرانی شبکه برق کشور و ظرفیت‌های مغفول‌مانده در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر، ضعف ساختاری و ناهماهنگی نهادهای مسئول را از موانع اصلی توسعه این حوزه در ایران دانست.
وی اظهار کرد: «ایران با وجود منابع گسترده انرژی خورشیدی، بادی و زیست‌محیطی، همچنان درگیر ناتوانی در بهره‌برداری از این ظرفیت‌هاست. درحالی‌که کشورهایی مانند عربستان و امارات با وجود منابع فسیلی عظیم، به‌سرعت به‌سوی انرژی‌های پاک حرکت کرده‌اند، ایران حتی در تأمین برق روستاهای خود از انرژی خورشیدی ناتوان است.»
صفریان با استناد به برخی برآوردها، میزان کمبود برق کشور را بین ۲۸ تا ۳۸ هزار مگاوات اعلام کرد و افزود: «این رقم، در صورت محاسبه به دلار، معادل سرمایه‌گذاری چندین میلیارد دلاری است که می‌توانست در قالب پروژه‌های تجدیدپذیر جذب شود.»
او خاطرنشان کرد: «ایران با بیش از ۳۰۰ روز آفتابی در سال، می‌توانست به قطب جهانی انرژی خورشیدی بدل شود، اما نبود نقشه راه جامع، ضعف حمایت‌های مالی و ناهماهنگی میان نهادهای اجرایی، این فرصت را به چالشی جدی تبدیل کرده است. در این میان، پیچیدگی‌های اداری و تخصیص ناعادلانه منابع نیز مردم را از مشارکت در توسعه نیروگاه‌های خورشیدی دلسرد کرده است.»
این کارشناس با انتقاد از عملکرد بانک‌ها و دولت در زمینه حمایت از نیروگاه‌های خانگی افزود: «هرچند وعده‌هایی در خصوص پرداخت درآمدها و اعطای وام‌های کم‌بهره داده شده، اما در عمل، این حمایت‌ها بیشتر به شرکت‌های خاص اختصاص یافته و مردم عادی از آن بی‌بهره مانده‌اند.»
صفریان انرژی‌های تجدیدپذیر را نه تنها راهکاری برای تأمین برق، بلکه بستری برای اشتغال پایدار، توسعه متوازن و حفاظت از محیط‌زیست دانست و تأکید کرد: «در شرایطی که دلالی به یکی از مشاغل رایج جوانان تبدیل شده، توسعه اشتغال در بخش انرژی‌های پاک یک ضرورت استراتژیک است.»
او در پایان گفت: «امروز کشور در برابر یک انتخاب مهم قرار دارد؛ یا باید با اصلاح ساختارها و سیاست‌گذاری علمی، انرژی تجدیدپذیر را به محور توسعه بدل سازد، یا با ادامه وضعیت موجود، به سوی تخریب محیط‌زیست، نابودی منابع طبیعی و بحران‌های اقلیمی پیش رود. این تصمیم، نیازمند مشارکت هم‌زمان مردم و حاکمیت است؛ چراکه فردایی برای جبران نخواهد بود.»
لینک کوتاه شده : Energyhorizon.ir/n/72a28
نظر شما