در حالی‌که چین در حال شکستن رکوردهای جهانی در توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر است، داده‌های رسمی جدید از بروز یک پارادوکس نگران‌کننده در این مسیر خبر می‌دهند؛ پارادوکسی که از یک‌سو نوید جهشی تاریخی در ظرفیت نصب‌شده‌ی مزارع خورشیدی و بادی می‌دهد و از سوی دیگر، با افزایش شدید میزان هدررفت برق تولیدی، کارایی این توسعه را زیر سؤال می‌برد. بر اساس این گزارش، میزان اتلاف برق خورشیدی در نیمه نخست سال ۲۰۲۵ به ۶.۶ درصد و برق بادی به ۵.۷ درصد رسیده است؛ در حالی‌که این ارقام در مدت مشابه سال گذشته به ترتیب ۳.۹ و ۳ درصد بوده‌اند. علت اصلی این هدررفت‌ها، که در اصطلاح فنی «محدودسازی تولید» نامیده می‌شود، ناتوانی شبکه‌های برق در انتقال انرژی از مناطق تولید به مراکز مصرف، یا کاهش تقاضای محلی اعلام شده است. این وضعیت در مناطقی چون تبت و قینگ‌های به‌شکل حادتری نمود پیدا کرده، به‌طوری‌که نرخ هدررفت در تبت تا ۳۳.۹ درصد برای خورشیدی و ۳۰.۲ درصد برای بادی رسیده است. اکنون تمرکز سیاست‌گذاران چینی از گسترش تولید به بهره‌وری مصرف و توسعه زیرساخت‌هایی نظیر ذخیره‌سازی و انتقال انرژی تغییر جهت داده است. این چرخش، نقطه عطفی در راهبرد انرژی چین محسوب می‌شود.
